Aan het einde van een enerverende wandeling kwam de vraag naar boven of je wel kunt leven zonder ergens naar te verlangen. Met andere woorden; welke rol speelt verlangen in het leven?
Om die vraag te kunnen beantwoorden moet je weten wat verlangen betekent, wat houdt ’verlangen’ eigenlijk in? En, ben je klaar met leven als je nergens meer naar verlangt?
In het Kramers handwoordenboek Nederlands staan verschillende betekenissen van het woord ’verlangen’. Zo kan ’verlangen’ onder andere vurig wensen, begeren, vorderen, willen hebben en eisen betekenen. Allemaal begrippen die wij kunnen bevatten. Maar dekken deze begrippen ook de lading van het woord ’verlangen’? Voor mij persoonlijk is ’verlangen’ iets anders als ’begeren’. Bij begeren komt er iets ’hebberigs’ bij kijken of zo. En dat geldt ook voor ’eisen’, dat dekt de lading ook niet helemaal. Maar wat is ’verlangen’ dan wel?
Voor mij komt ’dromen’ nog het dichtste bij als je het over verlangen hebt en dan in de betekenis van ’schone verwachtingen hebben’ (Kramers handwoordenboek). Al kun je ’verwachten’ en ’verlangen’ ook niet echt met elkaar vergelijken. Ingewikkeld dat ’verlangen’! En toch heeft iedereen wel een idee van wat ’verlangen’ betekent. Dat idee zal bij iedereen wellicht anders zijn omdat niet iedereen hetzelfde verlangt. De een verlangt naar een vakantie, de ander verlangt naar een diepgaande vriendschap, een goed gesprek of een zak geld.
De vraag of je klaar bent met leven als je nergens meer naar verlangt vind ik interessant. Klopt dat wel? Kun je niet leven zonder verlangen? En is er niet altijd iets waar je naar verlangt? Al is dat nog zo klein? Mooi weer bijvoorbeeld? Zorgt dat verlangen er voor dat je wilt blijven leven of heeft verlangen daar helemaal niets mee te maken? Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Als je alles hebt wat je hartje begeert of nergens meer van droomt hoeft dat volgens mij niet te betekenen dat je klaar bent met leven. Je kunt toch ook gewoon tevreden zijn? Of niet? Als je een bevredigende baan hebt, een leuk gezin en fijne vrienden hoef je niet perse meer naar iets anders te verlangen. Of zit het in de aard van de mens om altijd ergens naar te verlangen? Om te verlangen naar meer? Klopt het als men zegt dat het gras van de buren altijd groener is? Wederom, ik weet het niet. Wellicht weet een van jullie het?
Tot slot nog een gedichtje van Toon Hermans (uit: Groot versjesboek):
Opa
De oude man heeft nog maar weinig vragen,
het leven heeft hem alles uitgelegd,
maar hij geniet, achter de kinderwagen
en loopt te stralen als het kindje ’opa’ zegt.