Toen ik vanochtend in de regen naar de stad fietste vroeg ik mij ineens (weer) af wat nu toch de zin van het leven is. Nu denk ik daar regelmatig over na, maar vanochtend leek de vraag zich echt als het ware aan me op te dringen. Ik kwam er niet onderuit om er over na te denken. Eigenlijk vind ik het een heel vervelende vraag, want ik kom nooit op een bevredigend antwoord.
Een van mijn professoren op de universiteit zei eens, toen hem naar de zin van het leven werd gevraagd, dat alleen al geboren worden zin heeft en dat je je dus niet druk hoeft te maken over ‘zin’ in de rest van je leven. Ik weet niet helemaal zeker of hij dat laatste ook zo gezegd heeft. Ik heb het in ieder geval zo onthouden. Wel een mooie gedachte eigenlijk, jouw leven heeft zin alleen maar omdat je geboren bent, alleen maar omdat je er bent.

Toch kan ik me in dit antwoord niet ‘vinden’ of zo. Er moet toch iets meer zijn, er moet toch een reden zijn waarom ik hier ben, er moet toch iets zijn wat ik moet doen om het leven hier op aarde te ‘verdienen’, om te mogen leven. Ik moet toch op de een of andere manier een bijdrage leveren aan dit leven. Of niet? Er is niemand die zegt dat dat moet. Nou ja, dat is niet helemaal waar, want de maatschappij verwacht, volgens mij, toch dat je iets doet met je leven. Dat je in ieder geval geld verdient om jezelf staande te kunnen houden in deze wereld, in onze maatschappij. Is dat dan de zin van het leven? Voor jezelf zorgen? Of moet ik het zoeken in religie, in bijvoorbeeld God? Dat God je hier op aarde neer gezet heeft en dat je leven daarom zin heeft en je je leven daarom aan God moet wijden. Dat je daarom ook je best moet doen in het leven, voor God, want hij heeft je tenslotte niet voor niets hier neer gezet? Dat zou ik wel mooi vinden, alleen twijfel ik nog steeds aan het bestaan van een God. En ik weet dan nog steeds niet waarom Hij me hier heeft neergezet. Om na dit leven gelukkig te worden in de Hemel? Misschien is het wel zo simpel, maar dat geloof ik toch niet.

Misschien moet ik de vraag anders stellen en niet vragen naar de ‘zin van het leven’ in algemene zin, maar vragen naar wat het leven voor mij zinvol maakt. Dat is een andere vraag, ja, maar wellicht beter te behappen. En als ik dan die vraag aan mezelf stel komt als eerste het woord ‘liefde’ bij me op. Waarom? Zonder liefde weet ik niet of het leven de moeite waard is eigenlijk. Zonder mijn man, zonder mijn familie en vrienden waar ik van hou weet ik niet of ik zin zou hebben in het leven. Goed zijn voor andere mensen en betekenis geven aan het leven van andere mensen is zinvol denk ik. Misschien is dat wel een begin van een antwoord op de vraag naar de zin van het leven. Liefde. Goh, wat een ritje op de fiets in de regen al niet teweeg kan brengen! Weer veel om verder over na te denken.

Voordat ik dit blog schreef heb ik ‘Wat is de zin van het leven’ ge-googled. Altijd weer leuk om te zien wat er dan boven komt drijven. Ik stuitte zo op een link van filosofie.nl waarin het boek ‘Waarom is er iets en niet niets’ van Leszek Kolakowski besproken wordt. De Poolse filosoof neemt je mee op reis langs de grote levensvragen aldus filosofie.nl en zijn conlusie is: het leven heeft zin.
Ik heb het boek gekocht en ga het lezen. Ik ben erg benieuwd waarom het leven volgens hem zin heeft!

Link: https://www.filosofie.nl/nl/artikel/26072/het-leven-heeft-zin.html

Ook leuk om in dit verband te lezen is het boekje ‘Dus ik ben. Een zoektocht naar identiteit.’ van Stine Jensen en Rob Wijnberg, en dan vooral het hoofdstukje: ‘Ik heb lief, dus ik ben’.

d8faa7fcf437bca283bb9da0d8bc9b77e3d090b87c5ee21afdpimgpsh_fullsize_distr